تقدیم به همه فرزندان شهداء

علی الخصوص

فرزندان شهدای مفقود الاثر

که حتی یک پلاک هم از پدرشان ندارند.

عاقد دوباره گفت:« وکیلم؟...»، پدر نبود !

ای کاش در جهان ره و رسم سفر نبود !

گفتند: رفته گل ... نه !... گلی گم... دلش گرفت!

یعنی که از اجازه ی بابا خبر نبود !

هجده بهار منتظرش بود و برنگشت

آن فصل های سرد که بی دردسر نبود

ای کاش نامه یا خبری، عطر چفیه ای

رویای دخترانه ی او بیشتر نبود!

عکس پدر، مقابل آینه، شمعدان

آن روز دور سُفره، بجز چشمِ تر نبود!

عاقد دوباره گفت:« وکیلم؟...» دلش شکست!

یعنی به قاب عکس امیدی دیگر نبود!

او گفت: با اجازه ی بابا... بله...! بله...!

مردی که غیر آیینه ای شعله ور نبود!

شادی روح شهداء صلوات